دهخوارقان (آذرشهر کنونی) در استان آذربایجان در دوره خلفای عباسی

نام قدیم آذرشهر «دهخوارقان» بوده که در دوره ی پهلوی به آذرشهر تغییر پیدا کرده‌است. این شهر

در ۴۵ درجه و ۸۵ دقیقهٔ طول شرقی، ۳۷ درجه و ۴۶ دقیقه ی عرض شمالی و در ارتفاع ۱۴۶۸ متری

 از سطح دریا قرار گرفته‌است. آذرشهر در ۵۴ کیلومتری جنوب غرب تبریز و در محور تبریز-بناب

واقع شده‌است.

جمعیت آذرشهر برپایه ی سرشماری عمومی نفوس و مسکن سال ۱۳۹۰ خورشیدی بالغ بر

۳۹،۹۱۸ نفر بوده‌است و به‌عنوان هشتمین شهر استان آذربایجان شرقی شناخته می‌شود.

همچنین تعداد خانوارهای ساکن این شهر ۹٬۸۵۴ خانوار بوده‌است. آذرشهر یکی از شهرهای

تاریخی آذربایجان است که منابع قدیمی نام آن را به صورت ده نخوارگان و ده نخیرجان نوشته‌اند

 و در کتاب‌های جغرافی قدیم عرب این نام به شکل «داخَرَّقان و دخارقان در آمده است. یاقوت حموی

 از این شهر باعنوان «دِه‌نَخیرجان» یاد کرده‌است؛ درحالی که حمدالله مستوفی از عنوان «دهخوارقان»

استفاده نموده‌است. اکثر مورخان از آذرشهر به‌عنوان شهری کوچک با هشت روستای تابعه یاد می‌کنند

 و از وفور باغ‌های انگور، و میوه جات مختلف آن سخن به میان آورده‌اند. همچنین لپه آذرشهرو

گردوی آذرشهر شهرت جهانی دارد.

آذرشهر آثار تاریخی متعددی را در خود جای داده‌است که از مهم‌ترین آن‌ها می‌توان به تپه باستانی

پیرقطران، گورستان پیرحیران (درحال تخریب وتبدیل به موسسه آموزشی می‌باشد)، مسجد رومیان،

مسجد جامع آذرشهر، غار باستانی و گورستان بادامیار و تورامین، مسجد تورامین، آرامگاه اولیا در

روستای قاضی‌جهان و آرامگاه پیرجابر اشاره کرد.